Przyjemna niedziela w górach

Polka w Turcji - Codzienność w Turcji widziana oczami Polki mieszkającej za granicą

Pogoda piękna – już od rana 17-18 stopni, słońce. Niedziela, pierwszy dzień lutego. Siedzenie w domu w taki dzień wydaje się wręcz nieprzyzwoite, postanowiliśmy więc z K.P., jego bratem i dziewczyną udać się na śniadanie w góry nieopodal Alanyi. Dotychczas z Królem robiliśmy takie wycieczki kilkukrotnie, ale zazwyczaj oznaczały śniadaniowe rozczarowanie (paradoksalnie w rejonie Alanyi, w którym przecież o pyszne naturalne produkty spożywcze nietrudno, w restauracjach często trafić można na te słabej jakości, z których dania sprzedawane są nieadekwatnie drogo). Tym razem jednak H. zagwarantował, że trafimy w dobre miejsce, które sam przetestował.

Aby się tam dostać trzeba było przejechać samochodem niemal 20 km z alanijskiej obwodnicy w głąb gór Taurus. Temperatura w samochodzie z początkowych 17 stopni powolutku się obniżała by pod samą knajpką osiągnąć … 10 🙂 Przydały się kurtki a chłód był orzeźwiający i dość 'polski’. Czuć, że jeszcze wyżej spadł śnieg (zresztą po drodze widać było ośnieżony szczyt).

Trafiliśmy do restauracji w klimacie agroturystyki. Jak na miejsce na stosunkowym odludziu, okazało się pełne alanijczyków celebrujących niedzielne śniadanie. Pośrodku lasu stoi drewniana chata urządzona w prostym „góralskim” stylu. Sala ogrzewana kominkiem i piecem dawała przyjemne ciepło, a świeże dania dymiły zachęcająco. Wybór spory – naliczyłam ponad 30 rozmaitych potraw w formie bufetu, poprzez śniadaniową klasykę jak sucuklu yumurta (jajka na kiełbasce), podsmażane pieczarki, biber dolması (faszerowana papryka), sigara börek czy su böreği. Były też świeże warzywka jaki np. zapiekane pomidory. Do tego kilka rodzajów pieczywa; żadne nie przypominało typowej taniej tureckiej „buły” i specjał z Antakyi, biberli ekmek (jak się okazuje właściciel i kucharz pochodzą stamtąd).  Wspaniałe sery, oliwki, dżemy – wszystko produkowane na miejscu. No i nielimitowane ilości herbaty. Trzeba przyznać, że z trudem wstałam o własnych siłach 😉

Po śniadaniu zrobiliśmy leniwy spacer po okolicy, a potem „pofrunęliśmy” z powrotem do Alanyi. Poniżej kilka kadrów, które dadzą Wam więcej pojęcia jak wyglądała ta okolica i o jakie fruwanie chodzi 😉

2015-02-01Pyszności…

IMG_0006Alanya u stóp niedzielnie rozciągnięta.

IMG_9831„Organiczny” dżemik można sobie zakupić na wynos.

IMG_9834Rustykalne klimaty.

IMG_9838Tu też 😉

IMG_9842Pora na odwiedziny baranków w „mini zoo” 😉 Podejrzewam że niektóre z nich mają wkład w lokalną produkcję serów.

IMG_9845

IMG_9846
Czyż nie urocza?

IMG_9877Nowatorskie ujęcie marketingowe. Reklama menu na drzewach, bardzo „eko” ;)))
(przy okazji: na drzewie widać także nazwę restauracji, nazywa się Park Orman Restaurant i polecam ją szczerze i bezinteresownie).

IMG_9881Jako typowy mieszczuch zachwycałam się także kuniem, choć pozostałam w bezpiecznej odległości…

IMG_9897Zbliżyłam się za to do Little Pony ze „szkoły małych kucyków” :))

IMG_9908Zapierające dech w piersiach widoki podczas powrotnej jazdy do Alanyi.

IMG_9990No i klasyczna fotka z panoramą wybrzeża.

IMG_9999Skylar buszująca w zbożu i wzmocniona śniadaniem nabrała niezwykłych umiejętności…

IMG_9995I do domu postanowiła polecieć na własną rękę!

Picture of Agata

Agata

Od 20 lat mieszkam i pracuję w Turcji, w śródziemnomorskiej Alanyi. Jestem pilotką wycieczek, blogerką, youtuberką, pisarką, magistrem kulturoznawstwa. Dzięki mojej działalności tysiące Polaków zachwyciło się Turcją, pozbyło obaw i stereotypów o tym kraju... i finalnie: zachwycili się jej pięknem i różnorodnością!

0 komentarzy

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Subscribe to My Newsletter

Subscribe to my weekly newsletter. I don’t send any spam email ever!