powyborczo

No i mamy drugą turę 😉

Trzeba przyznać, że głosowanie za granicą to doświadczenie zupełnie… odmienne. Jest cała ta procedura rejestrowania (ja rejestrowałam się przez internet) – a więc przygotowania zaczynają się wcześniej, niż normalnie.
Potem podejmujemy decyzję, że pojedziemy do Antalyi samochodem. 130 km w jedną stronę, jak na Turcję całkiem nieduża odległość, za to jak na polskie realia wprost przeciwnie 😉
Dodatkowe emocje wzbudził fakt, że całą drogę z Alanyi do konsulatu prowadziłam auto, pobijając w ten sposób mój skromny rekord nieprzerwanej jazdy. Spowodowało to oczywiście, że dotarłyśmy na miejsce później niż zaplanowałyśmy, gdyż, jak to początkujący kierowca, jechałam przepisowo, ale… najważniejsze, że cel udało się zrealizować.

Wszystkie te emocje spowodowały, że jakoś tak bardziej serce biło 🙂 Trzeba przyznać, że czuję się dumna – choćby z tego, że mi się chciało (zamiast leżeć w wolny dzień na plaży). Bez skrępowania zawstydzam leniwych znajomych z Polski, którym z kolei zabrakło energii na podejście paru kroków do lokalu wyborczego…
Tak jak pisałam wcześniej – za granicą trochę zmienia się podejście do własnej Ojczyzny. Może to z powodu odległości – bardziej docenia się to, co nas ukształtowało i miejsce, z którego się wywodzimy.

Sam fakt, że komitet wyborczy został w Antalyi utworzony jest oczywiście zasługą grupy Polaków tutaj mieszkającej, która złożyła odpowiedni wniosek do Ambasady. Gdyby nie to, trzeba by głosować w odległej o 8 godzin jazdy Ankarze, a na to pewnie nawet najgorliwsi by się nie porwali. I, co zaskakujące, pomysł się przyjął. Głosowało co najmniej 300 osób, z czego na pewno większość stanowili turyści. A to już naprawdę całkiem sporo.